περιμύρομαι

Α

θρηνωδώ γύρω από κάτι («ἐρημαίην περιμύρεται ἀμφὶ καλιήν... ἀηδών», Κόιντ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + μύρομαι «κλαίω, θρηνώ»].